Det handlar om å gå saman med den som ynskjer ein medvandrar.
«Sjølv ikkje den beste sjelesørger kan fjerne alle problemene frå andres liv. Men en god sjelesørger kan kanskje hjelpe og oppmuntre andre til å bære sine byrder og leve med
problemene på en betre måte.» (Gunnar Elstad)
«Sjelesorg er å gi hjelp til å komme i et godt og rett forhold til Gud, medmennesker, seg selv og skaperverket.»
Samtale og sjelesorg i regi av INN-kyrkja skal vera på «grupperommet» i 2. etasje på Forsamlingshuset.
Samtalane skal vera mellom personar av same kjønn, eller mellom to par.
Sjelesorg og samtale bør vanlegvis ikkje vara meir enn ein time. Avtal heller nytt tidspunkt og konkrete grenser for kontakt på telefon.
Taushetsplikt er viktig.
Kjenner ein på som sjelesørger at ein treng hjelp av andre, spør om lov til å drøfte konkrete problemstillingar anonymt med nokon du har tillit til.
Det bør vera liten terskel for å vise den som kjem til samtale vidare til andre med større kompetanse innan sjelesorg eller be dei ta kontakt med kvalifisert helsepersonell.
Som sjelesørger skal du aldri dele din livshistorie eller dine problem med den som ynskjer samtale og hjelp.
Vær ærleg, dukkar det opp ein utfordrande situasjon under forbønn eller samtale er det lov å seia i frå om dette. Ikkje lat som ein har kontroll når ein ikkje har det.
Forbønn og samtale er ikkje plassen for å irettesetja. Under forbønn og samtale skal man først og fremst vera lyttande og møta vedkomande med respekt og forståing. Og i samtalen hjelpa
vedkomande til å reflektera rundt sin situasjon.
Det kan og vera naturleg å peike på skriftemålet.